A Behind the Scenes Look at Some of the Animal Photos in Thailand 180º (ภาพสัตว์ต่างๆ)

(Updated November 2, 2014)

Monkey Family at Phra Prang Sam Yot, Lop Buri, Thailand.

Let me start by saying that I love animals and have a real soft spot in my heart for them.  I hate to see them mistreated and I hate to bother them by sticking my big lens in their face, but sometimes I can’t help it.  Most of my attempts to photograph them went poorly because of the need to get very close to them, when using an 8mm fisheye.  The monkey photo at the Khmer ruins in Lop Buri is a prime example.  They’re cute, but really wild and I knew that photographing a family was dangerous, as the bites on our guide’s arms and legs attested to.  Still, there I was at the crack of dawn, chasing them one minute and running from them the next.  I had been doing this for an hour or two before I circled the temple one more time and saw a family “posing”.  They somewhat cooperated for a few shots, while their fellow monkeys surrounded us from behind.  Luckily our guide dispersed them and we rewarded the family with their current favorite reward food, drinking yogurt.

โดยส่วนตัวผมเป็นคนรักสัตว์ ไม่ชอบเห็นการทารุณกรรมและไม่อยากไปรบกวนด้วยการเอาเจ้าเลนส์ตาปลา 8mm อ้วนๆ ตัวนี้จ่อเข้าไปใกล้หน้าของมัน  ซึ่งมันยากกว่าถ่ายภาพคนซะอีก  แต่ก็อดไม่ได้ที่จะลองดูเป็นบางครั้ง    ภาพลิงพระปรางค์สามยอดที่ลพบุรีด้านบนนั่น พวกมันน่ารักมากแต่ก็รู้กันอยู่ว่าเป็นสัตว์แล้วก็ยังมีลูกอ่อนด้วยซึ่งค่อนข้างอันตรายเวลาเข้าใกล้  เด็กที่พาเราเข้าไปบริเวณนั้นยังเคยถูกกัดที่แขนและขามาแล้ว  .. ก่อนจะได้ภาพนี้เราเดินหามุมเดินวนไปมารอบพระปรางค์เป็นชั่วโมงสองชั่วโมง  จน 2-3 ครอบครัวนี้เขามานั่งเรียงกันเหมือนกำลังโพสต์ท่าอยากให้ถ่ายรูปเลยกดชัตเตอร์ไปได้ไม่กี่ทีก็มีตัวอื่นๆ มาวนเวียนทำท่าจะกระโดดใส่อยู่ทางด้านหลังเรา  เด็กที่พาเราเข้ามาเลยช่วยกันมันออกไปและพอถ่ายรูปเสร็จเราก็เลยให้รางวัลด้วยการซื้อของโปรดของเจ้าลิงพวกนี้ให้ทานกันซึ่งก็คือ โยเกิร์ตพร้อมดื่ม

Kaew, a Worker, Soccer Player, and an Artist, Poses After the Show at the Thai Elephant Conservation Center in Lampang, Thailand.

Kaew, the elephant above, who lives and performs at the Thai Elephant Conservation Center in Lampang, had just finished creating the painting below and was enjoying a lunch of sugar cane when I found him backstage.  I asked the Mahout if it was okay to photograph him while he was eating and he said. “Sure.Okay!”  He then stepped back after instructing her to strike a pose, while I moved in with the camera at arms length and made the photo.  Kaew seemed proud and gentle, but my heart was pounding.  This Conservation Center treats these intelligent and long living creatures with love, and offers homestay mahout classes for anyone that is thinking of owning an elephant, or wants to learn more.  If only our house was bigger…

รูปช้างตัวนี้ชื่อ แก้ว เป็นช้างที่ทำการแสดงที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทยในลำปาง   แก้วเพิ่งเสร็จจากการแสดงวาดภาพ (ด้านล่าง) และกำลังง่วนกับการเคี้ยวอ้อยอยู่ด้านหลังเวที    เราเลยเข้าไปถามควานช้างเพื่อขอถ่ายรูปแก้ว ซึ่งควานช้างยินดีให้ถ่ายรูปพร้อมกับแนะให้แก้วโพสต์ท่า แก้วให้ความร่วมมืออย่างดีและมีทีท่าสุภาพ แต่ผมก็เกร็งๆ ใจเต้นตุบตับ    … ที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทยในลำปางนี่มีสถานที่ที่เป็นธรรมชาติไม่มีสิ่งปลูกสร้างมาก เอาใจใส่ดูแลช้างด้วยความรักเลยก็ว่าได้  นอกจากนี้ที่นี่ยังมีโฮมสเตย์สำหรับผู้ที่สนใจศึกษาอยากเป็นควานช้างหรือต้องการศึกษาเกี่ยวกับช้าง  ถ้าบ้านผมมีบริเวณกว้างขวางกว่านี้ก็ไม่แน่นะ…

Kaew’s Painting That He Created During the Show

I had hoped that I would get a chance to see a Hornbill at some point in my travels, but I didn’t think that I’d get to interact with and photograph one.  We had stopped at the Ban Pha Sawan Resort in Kanchanaburi, to photograph their fruit themed bungalows, when under a tree with bright red berries, I saw a beautiful Wreathed Hornbill cautiously eating a few that had dropped to the ground.  Before I could get close enough to get a good photo, he flapped his large wings and flew away.  Somtime later, I saw him on a trellis and placed a few of the red berries about 6′ from him, then stepped back.  He carefully hopped over and ate them, then returned to his former perch.  I told him, as if he could understand, that I if he waited, I would bring more.  I repeated this and told him that if he would pose, I’d bring lots more.  At first, he seemed to understand, but after a few shots, he started to hone his long beak on his metal perch, while the crowd that had gathered warned me to step back.  It seemed like good advice, so I brought him more berries and said goodbye.

เมื่อตอนที่เกิดไอเดียว่าจะเดินทางเคยหวังว่าจะมีโอกาสได้เห็นนกเงือกสักครั้ง  แค่ขอให้ได้เห็นไม่ต้องถึงกับได้เข้าไปใกล้ชิดหรือได้ถ่ายภาพหรอก  … ครั้งหนึ่งเราเดินทางไปกาญจนบุรีและแวะชมบ้านผาสวรรค์รีสอร์ตซึ่งสร้างบังกะโลที่พักเป็นรูปร่างผลไม้ต่างๆ    เขามีสวนหย่อมเล็กๆ ที่กำลังออกผลเบอร์รี่สีแดงสด แล้วก็พลันเห็นเจ้านกเงือกกรามช้างกำลังทานผลเบอร์รี่ที่ร่วงลงบนพื้นหญ้า  พอผมค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เขาก็กางปีกบินหนีไปอีกมุมหนึ่ง   ไม่เป็นไรดูท่าทางเจ้าตัวนี้จะพอคุ้นเคยกับคนก็เลยเก็บเอาผลเบอร์รี่พวกนี้ตามไปให้แล้วก็ถอยออกมา  เจ้านกเงือกก็ค่อยๆ ขยับมาทีละนิดมาทานผลเบอร์รี่แล้วขยับกลับไปตำแหน่งเดิม   ผมก็เลยพูดกับเขา (คิดว่าเขาคงเข้าใจนะ) ว่าให้คอยตรงนี้ก่อนอย่าเพิ่งไปไหนเดี๋ยวเอามาให้อีก แค่ช่วยโพสต์ท่าให้ได้สักรูปสองรูปเถอะเดี๋ยวเอามาให้อีกหลายๆ ลูกเลย   แรกๆ ดูเหมือนเขาเข้าใจนะแต่พอถ่ายได้สองสามรูปเขาก็เริ่มเอียงคอลับคมปากแหลมยาว  จนหลายคนเตือนให้ผมถอยออกมา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคำเตือนที่ีดีเลยถอยออกมาแล้วไปเก็บผลเบอร์รี่มาให้เจ้านกเงือกหนุ่มตัวนี้ตามที่บอกไปก่อนจะล่ำลาจากกัน

A Hornbill Reluctantly Models.

You Buffalo!  That’s what you might hear if you do something stupid and can understand Thai, but I adore these creatures.  Maybe because I feel sorry for the Thai equivalent of our western culture’s jackass, and maybe because they are playfull, yet hardworking.  I had always thought they were gentle, but I guess not too many animals are polite when they feel threatened.  I had admired them for years while traveling through the Kingdom, sometimes in a pool of water up to their necks, and knew they had to be in this book.  I told our new driver this, and he proudly told us that he had been around them his whole life, and could help me get a photo.  A few kilometers after that, we saw a small group in a field by the side of the road, and pulled over.  We crawled under a barbwire fence and the driver began making a short, high-pitched nasel noise, that sounded like,  “Whaah!, Whaah!”  They started to walk towards him , and were near him until I moved forward, then they backed away.  Next I tried to stand by our driver while he called them, but they wouldn’t even come close, in fact, they ran to the far edge of the field.  Our driver went to look for the owner, while we waited in the field.  Wrong move!  The buffalos watched until our driver was out of site, then they slowly started to advance on us.  Soon their walk became a trot and we ran, my wife well in the lead due to my recently broken ankle,  as they followed.  Some spectators that had gathered just outside the fence, raised the lower piece of the barbwire and we dropped and rolled under it.

Thus, children and adults with autism have difficulties in the ingestion of tablets and capsules. order viagra online drscoinc.com If you are currently carrying a low credit score transferring your balance to a new issuer could be get viagra prescription difficult, if not impossible. Part of our attitude comes from the experiences that we have had sildenafil cheapest price in life. These drugs stimulate the natural functioning of nitric oxide which causes muscles in the penis to develop drscoinc.com purchase viagra a curvature.

After awhile the owner appeared and we walked back onto the field.  I slowly walked towards the owner and his small herd, while he held the leash of the largest one.  They were calm at first, but became scared and the farmer warned me that he was having trouble holding onto the beast.  I held my ground and once again captured an image at arm’s length, which I posted below, before quickly backing away.

สักพักเจ้าของก็เดินมาจากหลังนา  เขาก็ไปตามจับกลุ่มควายมาแต่ก็มาไม่ได้ไกลและบอกให้ผมเดินเข้าไปหาตรงที่เขายืนอยู่  ให้ผมเข้าไปคนเดียวพอเดี๋ยวพวกมันตกใจ   เจ้าของก็ช่วยยึดไว้ให้ถ่ายรูปพักหนึ่งแต่เนื่องจากมันตัวโตมากเจ้าของเริ่มจะรั้งไม่ไหวผมก็ต้องถ่ายใกล้ๆ มัน   ยืนห่างกันแค่ช่วงแขนเดียว พอมันเริ่มหงุดหงิดเขาเลยส่งสัญญาณให้เราทราบ แล้วผมก็รีบถอยออกมาอย่างรวดเร็ว  และก็ได้ภาพด้านล่างนี้มา

Water Buffalo and Farmer, Ubon Ratchathani, Thailand.

Since I’m late posting this week, it’s Friday, and my American friends might need a laugh while they recover from firecracker burns, I thought I’d post my wife’s production movie of me acting like a buffalo, while photographing the buffalos.

Let’s meet here soon.

GEG

!!..คลิ๊กแผนที่..!! ดูภาพสวยๆ อ่านบล็อกสถานที่ท่องเที่ยวจาก THAILAND 180º ได้นะคะ อัพเดทเพิ่มเติมตลอดค่ะ
We had to eliminate the ability to comment from this wordpress site due to excessive spam. If you enjoyed this story, subscribe using the “Subscribe” button below, or visit our facebook fan page to comment Here

We’d LOVE to hear from you!

ผู้ติดตามอ่านบล็อก สามารถติดตามอัพเดทโพสต์บล็อกได้โดยสมัครสมาชิกที่บล็อกนี้ หรือ กดไลค์เฟสบุ๊คเพจของเราที่นี่ Here

Blog : Thai by Apisatha Giunca
Blog : English by George Edward Giunca

Save

Save

Here’s How to Order Your Copy of THAILAND 180º Collectors EditionToday!

In Thailand —>>>http://www.thailand180.com/thaiorder.html

The Rest of the world: We are offering our book on Amazon.com, below list price and I’ll pay for the shipping within the United States! http://amzn.to/1knDPRR

Not Familiar with Our Book???

This show details the origin of 180 Books, a series of art/travel books illustrated with a circular fisheye lens. By using infographics, pictures from our THAILAND 180º book, and never seen before images from our vault, we’ll demonstrate this unique lens and present our unique books.

Also, because there’s nothing to watch on TV, here’s a trailer about our book, “THAILAND 180”

Above is an interactive map of Thailand. If you click on a marker it reveals a photo from our THAILAND 180º book and a link to our blog article about the photo. Go Ahead~ Start Exploring ~Have Some Fun!

Save